Self fulfilling prophecy…..

In een studie boek las ik over een experiment met jongens. Ze moesten in tweetallen een patroon van lego na bouwen. Eén van de jongens van het tweetal kreeg informatie over de andere jongen. In de helft van de gevallen werd aan één van de jongens alleen de naam en het leerjaar verteld van de andere jongen, in de andere helft werd verteld dat de andere jongen uit een klas met gedragsproblemen kwam (dit was niet waar). Toen na afloop aan de niets wetende jongen gevraagd werd hoe de samenwerking met de andere jongen was geweest bleken alle jongens die zogenaamd gedragsproblemen hadden de samenwerking lastiger gevonden te hebben dan de jongens waarvan alleen de naam en het leerjaar bekend was. Het leek zo te zijn dat de kinderen die geloofden dat hun partner een ‘probleemkind’ was, hun partner ook als zodanig behandeld hadden en hogere eisen hadden gesteld.

En zo werkt het ook met labels. De kans is groot dat niet alleen je eigen kind gelooft dat er iets mis is met hem, maar ook de leerkracht en de andere kinderen in de klas. Waardoor je kind misschien op school anders behandeld wordt dan noodzakelijk is maar ook dat de kinderen waar hij mee omgaat anders op hem reageren dan nodig is.

Soms is een label makkelijk. Je weet na jarenlang zorgen maken dat er werkelijk iets met je kind speelt, het heeft een naam, je kunt het op google opzoeken en het geeft herkenning en vaak ook houvast. Je kunt hulp krijgen, soms vergoedingen en medicijnen waardoor het gedrag kan veranderen. En als je kind weer eens lastig gedrag vertoont kun je tenminste zeggen: “hij heeft ADHD”, of “hij is autistisch”

Vaak hangt de last die we hebben van het gedrag van het kind af van bepaalde verwachtingspatronen in de maatschappij. Hoe moet een kind met bijvoorbeeld een label als ADHD zich gedragen thuis en op school.
En wat gebeurd er met het zelfbeeld van je kind als het een label opgeplakt krijgt, als de foutjes die hij maakt automatisch worden toegeschreven aan zijn label. Want is dit wel zo? Iedereen maakt toch wel eens fouten?

Bij horse4life kijken we graag naar het kind achter het label. Waar heeft hij last van, hoe gaat het op school, en thuis, welke gedragingen hinderen hem zelf zonder te kijken naar zijn omgeving. En wat zou hij graag anders willen, wat gaat er goed en hoe doet hij dat dan? De paarden geven vaak direct feedback op wat we doen en hoe we het doen en we kunnen ook met hen leren hoe het anders kan.

Besef dat een label makkelijk te plakken is maar moeilijk te verwijderen!